| |  ONTVANGEN REACTIES 18/10/2009
Alle info is welkom voor mensen met een kind met die stoornis. Begrijp niet dat volwassenen met deze stoornis dit een inbreuk op hun privacy is. ONBEGRIJPELIJK !!
Absoluut noodzakelijk: de ouders kunnen met hun problemen nergens terecht. Zij kunnen er hun verhaal kwijt aan gelijkgezinden; met name mensen met kinderen die hechtingsgestoord zijn.
Ook wordt er geijverd voor de erkenning van de stoornis als dusdanig.
ik vind dat er in Belgie nog veel meer sites en forums zouden moeten bestaan voor bio ouders en adoptiekinderen die informatie zoeken of elkaar willen vinden zodat we niet altijd naar die hollandse sites moeten surfen, ben zelf gehuwd met een bio moeder die haar dochter zoekt!!!
Nee deze pagina moet zeker niet ophouden te bestaan. Het is een grote hulp en steun voor mensen, veelal ouders, die hiermee te maken hebben. Er staan toch geen foto's bij of achternamen, dus waarom zou het een inbreuk zijn op de privacy?! Deze site en soortgelijke sites zijn bedoeld voor mensen die hier wél wat aan hebben en steun/hulp/tips hard nodig hebben. Laat mensen die zich hier aan storen eens minder egoistisch zijn en hierbij stilstaan. Als deze site om de reden van privacy opgedoekt zou worden zou dat dus ook kunnen gebeuren bij alle soortgelijke sites. Dat vind ik een slechte zaak.
SylvieBedankt !!!voor de steun en info die we dankzij deze website hebben gekregen. Wij hopen van harte dat deze website blijft bestaan !!!Sinds gisteravond (23/11/06) weten wij dat onze oudste ook een bodemloos kind is, dankzij deze site vallen de puzzelstukjes in elkaar.
bedankt voor deze internet siteMijn biologische dochter is verstandelijk gehandicapt en heeft een hechtingsstoornis. Een site als deze maakt voor ons veel dingen duidelijk. Ga zo door AUB!Laat deze website maar bestaan. Ikzelf ben hulpverlener en heb veel gehad aan jullie duidelijke info over hechtingsstoornis en borderline!
Recht op meningsuiting toch? of gaan we binnenkort alles weer onbespreekbaar maken en leven als in de middeleeuwen, nee bedankt hoor. Ga door, eerlijkheid boven alles!Ik ben een ouder met een kind met een hechtingsstoornis en ben net dolblij dat ik hier al de nodige informatie kan vinden over hechtingstoornissen ! Ik snap niet dat sommige mensen dit willen zien verdwijnen hoor.
Doe zo verder met jullie goede werk, wij hebben er héél veel aan ! Bedankt daarvoor !Het is van een onschatbare waarde en niet uit te leggen emotionele steun dat er goede sites over hechtingsstoornissen bestaan, al was het alleen maar om sommige hulpverleners eens iets uit te kunnen leggen / te laten zien dat je niet uit je nek staat te kletsen. En zelfs dan kost het nog ongelooflijk veel moeite en doorzettingsvermogen om voor je kind te blijven vechten! Dus: het zou een ramp zijn als sites als dezen verdwenen!Er wordt me door pleegzorg al 3 jaar lang geprobeerd uit te leggen wat een hechtingsstornis is. Door deze pagina is het me heel duidelijk gewordenNEEN AAN CENSUUR !!!Wij, als ouders van 3 bodemloze kinderen, vinden dat deze site zeker moet blijven bestaan. Ten eerste, omdat wij er steun uit putten, en ten tweede, omdat het juist goed is dat de waarheid nu eens boven tafel komt. Jarenlang zijn ook wij bedrogen, gemanipuleerd en geleefd door onze eigen kinderen en geloofden hulpverleners en de mensen in onze direkte omgeving ons niet.
Daarom roepen wij heel hard: DEZE SITE IS PERFECT EN MOET BLIJVEN.ik vind dat deze vereniging moet blijven bestaan en er moeten andere verenigingen opgestart worden die het hechtingsprobleem bespreken, behandelen zodat personen zoals ik pleegmoeder van een jongen van 3 jaar nu alle mogelijke informatie over hechtingsprobleem opzoek, hoe hiermee omgaan, hoe kan ik mijn pleegkind zo goed mogelijk helpen is mijn grootste zorg momenteel.Beste,
Deze omschrijving vond ik terug op jullie site: bodemloosheid is een gevolg van affectieve verwaarlozing in het allereerste begin. Voor de meeste onder ons was dat het moment waarop klaarheid kwam, wisten we dat de schuld niet bij ons lag maar moest gezocht worden in dat prille begin van het kind, een begin waarvoor wij geen enkele verantwoordelijkheid hadden, een begin waar wij niets meer konden aan veranderen.
Hier wou ik graag op reageren.
De redenen waarom dit moet gezocht in het prille begin is omdat bij adoptiekinderen het kind wordt weggerukt bij de moeder.
Hulpverleners die jarenlange ervaring hebben met dit onderwerp weten uit ervaring dat een kind behoefte heeft aan de nabijheid van de moeder tot +/- het 2de levensjaar. Deze behoefte dient uit te gaan van het kind, het kind geeft aan welke behoefte het nodig heeft. Een baby huilt om verschillende redenen, deze redenen van huilen worden veelal misbegrepen door de moeder. Het kind voelt zich dan miskend. Er schuilt in ieder van ons een miskend kind in meer of mindere mate.
In onze westerse maatschappij worden kinderen al 'weggerukt' na 3 maanden (onthaalmoeder e.d.). Afhankelijk van hoe vroeg een kind het verlies van de moeder ervaart hoe meer onaangepast gedrag het zal vertonen op latere leeftijd.
Een ander belangrijk moment waarop de het kind het verlies ervaart, is bij de geboorte. Door de epidurale verdoving (het staat me voor dat in meer dan 50% van de geboortes in België epidurale verdoving wordt gebruikt) wordt de band tussen de moeder en het kind verbroken. Het kind voelt zich dan alleen, in de steek gelaten. Dit soort van ervaringen hebben ver strekkende gevolgen voor het kind op latere leeftijd. Indien de moeder dit begrijpt of wordt bijgestaan door een hulpverlener die dit begrijpt kan er een proces gestart worden van verwerking (traumahuilen). Het is dus niet zo dat deze ervaringen onomkeerbaar zijn. Tijdens dit proces zal de moeder ook geconfronteerd worden met ervaringen van verlies uit haar eigen kindertijd.
Onze maatschappij dient er dringend werk van te maken om deze kennis te verspreiden. Om te vermijden dat er meer zulke 'ongelukkige' kinderen op de wereld worden gezet. Om te begrijpen dat bvb adoptie een te vermijden scenario is indien mogelijk.
En indien er een kind in nood is dan is het belangrijk voor dat kind dat het adoptie- of pleegouders vindt die begrijpen dat dit kind begrip (genezing) nodig heeft van begrijpende ouders. En geen behoefte hebben aan ouders die ten allen prijs een kind wensen om hun verlies (gebrek aan liefde) uit het verleden te compenseren.
Het is dus van belang er alles aan te proberen te doen dat we in een wereld leven waarin adoptie wordt vermeden indien mogelijk. Want adoptie betekent dat het kind hechtingsproblemen zal vertonen.
Met vriendelijke groeten,
Marc De Cleene
marc.de.cleene@telenet.beHou moed en blijf!
Op een dag slagen we er in een BV of wetenschapper met charisma zo ver te krijgen dat bodemloosheid uit de taboesfeer wordt gehaald. Die dag komt er!
Bedankt voor het reeds gepresteerde werk!Als een site zoals deze eruit moet dan kunnen we nog ongeveer 2.800.000 sites over "ander soort mensen" er ook af gooien. Hou vol..... Steven.dank voor de duidelijke en zeer goed beschreven uitleg over hechtingsstoornis Allereerst wil ik jullie complimenteren over deze geweldige website. Hij zal vast en zeker een grote steun zijn voor veel ouders en ook zeker voor kinderen die aan een hechtingsstoornis lijden, maar ook voor de andere kinderen uit het gezin die deze stoornis niet hebben, maar er wel onder lijden.
Wat ik ook erg goed vind, zijn de tips voor hulpverleners. Maar al te vaak zie je dat zij zichzelf TE belangrijk vinden en zelf wel even zullen beslissen over het kind. De ouders worden zo vaak ergens buiten gehouden of in het ongelijk gezet. En dat, terwijl de ouders het kind kennen als geen ander.
Misschien is dit ook nog een goede tip voor de hulpverleners:
Jullie zijn er om mensen te helpen. Daar hebben jullie voor gekozen en gestudeerd. Laat jullie status of titel, of liever gezegd EGO dan liever niet AL TE belangrijk zijn en zet het wat opzij. Dat komt de ouders, het kind, maar vooral ook jezelf, zeker ten goede.
Ik hoop dat de hulpverleners hier iets mee doen.
MariaWe zijn in de hele geschiedenis nog nooit zo ver geraakt, nog nooit werd hier zo 'open' over gepraat en dat MOET kunnen !!!
Hoe meer we weten, hoe meer we nog zullen te weten komen...
Ik zelf ben een studente orthopedagogie en de kans bestaat dat ik later met iemand in contact kom die dit syndroom heeft...
Wat wil je nu eigelijk zelf? Dat er telkens op de verkeerde manier wordt op gereageerd, omdat er te weinig informatie over te vinden is ? OF misschien is het toch wel beter om voldoende informatie te verschaffen zodat we er steeds meer over te weten kunnen komen en hoe we met deze personen ook het best kunnen omgaan !!!
Deze informatie heeft NIETS te maken met een inbreuk op iemands privacy... Anders kan men evengoed alle kranten uit de rekken halen en alle (wetenschappelijke) tijdschriften... en mag er ook geen les meer gegeven worden... want elk voorbeeld, onderwerp, zinnetje,... zal wel ergens bekend klinken...
zoeken we het soms niet allemaal een beetje te ver ?Hoewel ik de beleving wil respecteren van degenen die het moeilijk hebben met deze site, vind ik dat de site absoluut moet blijven bestaan. Voor velen is een plaats van herkenning en daarmee ook vaak erkenning erg belangrijk, naast het formele circuit van hulpverlening. Zolang er anonimiteit blijft en de 'kwaliteit' van de inhoud (wat is hechtinsstoornis, wat zijn hulpmogelijkheden, wat is er verder over bekend, ...) bewaakt blijft lijkt het me zelfs in het belang van iedereen om recht te doen aan een groep zeer gekwetste mensen.Harstikke bedankt voor deze pagina en jullie werk en inzet!!!!!!!als de geadopteerden er problemen met hebben dat mensen die met deze materie te maken hebben steun bij elkaar zoeken is dat hun probleem. Ik denk niet dat hun probleem bij mensen wordt gelegd, die toch al hun nek uitsteken om ze te helpen. Ga kijken op www.zelfhulp.be en je merkt hoe waardevol en uitgebreid zelfhulpverenigingen zijn! En internet is de beste manier om veel mensen te bereiken op anonieme manier.
Blijven doordoen natuurlijk!Ik denk zeker niet dat deze soort van pagina's EN verenigingen of vzw's, zouden moeten opgedoekt worden. Ik vind het juist ten zeerste interessant. Ik ben studente Humane Wetenschappen, en ik moet een schoolwerk maken over borderline persoonlijkheidsstoornis. Ook van deze site heb ik veel informatie kunnen afhalen, en kunnen verwerken in mijn paper. Dus, hou deze site maar!Het zou doodzonde zijn wanneer dergelijke sites zouden verdwijnen.
Wanneer je echt iets begrijpt van hechtingsstoornissen, dan begrijp je dat het absoluut niet gaat over "schuld" en dat alle ouders het beste voor hebben met hun kinderen ook al lukt dat voornemen soms niet. Daar spelen culturele en maatschappelijke zaken in mee, kind factoren en ervaringen uit het verleden.
Wat verboden zou moeten worden zijn domme opmerkingen over schuldtoewijzing maar niet het openlijk praten over dergelijke zaken. Het in de doofpot steken maakt het eerder slechter in plaats van beter.Ik denk dat het negeren of het niet kunnen of willen spreken over hechtingsstoornis getuigt van struisvogelpolitiek: zie de getuigenissen op http://www.zappybaby.be of http://www.zappybaby.be/forum_all/ index.cfm/fuseaction/thread/CFB/1/TID/1918450/StartRow/1.cfmIk heb zelf een hechtingsprobleem en het is inderdaad erg confronterend allemaal, maar iemand die vindt dat er inbreuk wordt gemaakt op zijn of haar persoonlijkheid, is er misschien nog niet aan toe om het onder ogen durven te zien. En pas als je het in gaat zien, kan er iets aan gedaan worden. Dus ga vooral door! En het feit dat er mensen negatief op reageren, geeft alleen aan dat het duidelijk een onderwerp is waar over gepraat moet worden.Het wordt de hoogste tijd dat hier eens breed, open en eerlijk een gesprek over gevoerd wordt OOK MET OUDERS, met Hulpverleners en MET DE OVERHEID!!!
Niet schamen, niet wegstoppen maar BESPREEKBAAR MAKEN!!
H. B., moeder van Tim (13 jaar) en onschuldig met hechtingsstoornis in JEUGDGEVANGENIS IN ZEIST (Nederland!!!)Nee natuurlijk moet het probleem bespreekbaar blijven. Het is onvoorstelbaar dat mensen zo kleingeestig kunnen zijn. Als je niet wilt kijken, kijk dan niet. Net zoals je een TV af kunt zetten als je je niet met het getoonde progamma kunt verenigen, hoef je een site niet te bezoeken. Uiteraard op voorwaarde dat mensen die dit niet willen ook daadwerkelijk anoniem kunnen blijven. Er kan niet genoeg ruchtbaarheid aan worden gegeven. Hadden wij zelf maar eerder kennis genomen van de genoemde fenomenen. Maar ook in ons dorp was stilzwijgen hieromtrent troef, hoewel bekend was welke problemen er op dit gebied waren en konden zijn.
Ga door op de ingeslagen weg.
Persoonlijk hebben wij aan Wat Nu veel en veel steun gehad. Zonder die inzichten had ons gezin het misschien niet eens gehaald. Wij hebben alles afgezocht om inzichten te krijgen en hulp, en we hebben alleen bij Wat Nu bruikbare hulp gevonden. Met een ontkenningsstrategie blijven de gezinnen (ouders en kinderen) in de kou.
Net zoals wij als ouders bij Wat Nu steun vonden vonden onze kinderen enorme steun bij de verenigingen van geadopteerden; en die ondervinden vreemd genoeg dezelfde tegenwerking.
Als je Wat Nu opdoekt en luistert naar die lobby's, dan zullen veel gezinnen in de kou blijven staan en zal er veel verdriet opgekropt blijven. Tenslotte worden de kinderen dan opnieuw slachtoffer omdat hun ouders te weinig inzicht hebben in de problematiek en de hulp die voorhanden is. En de ouders blijven alleen staan met hun (in ons geval) loodzware opdracht.
Bovendien heeft Wat Nu pionierswerk verricht op wereldvlak. Laat dat aub niet verloren gaan. In het buitenland zit men te wachten op deze inzichten, die wetenschappelijk getoetst zijn en eindelijk voor gewone leken bruikbaar.Je suis du Québec ( Canada )
Je suis bien heureuse d'avoir trouvé ce site. Il n'y a rien de comparable à votre association ici.Gezien de anonimiteit die meestal gehandhaafd wordt door Wat Nu, zie ik de bedreiging voor de pricacy niet. Bovendien mogen die mensen die zo over deze vereniging denken, eens bedenken wat een inbreuk op de privacy het is wanneer zij onwaarheden gaan verkondigen over hun ouders/pleegouders/adoptieouders met soms heel zware gevolgen voor die volwassenen die nochtans niet anders dan hun best doen!
Mijn conclusie: niets van die mensen aantrekken: de waarheid kwetst nu eenmaal. Het is dankzij Wat Nu dat een heleboel mensen het blijven aankunnen om dagdagelijks de zorg te dragen voor ernstig emotioneel gehandicapten....Hebben zelf een dochter geadopteerd in het verleden. Als verenigingen als Wat Nu tijdig zouden hebben bestaan dan zou men de 'ziekte!!!' van hechtingsstoornis eerder gaan onderkennen hebben en toekomstige ouders beter hebben kunnen begeleiden zoals men dat nu stilaan tracht te doen. Over kanker praat men ook: niet om inbreuken te plegen op de privacy van mensen, doch wél om anderen in de toekomst te helpen.Nee natuurlijk moet het probleem bespreekbaar blijven. Het is onvoorstelbaar dat mensen zo kleingeestig kunnen zijn. Als je niet wilt kijken, kijk dan niet. Net zoals je een TV af kunt zetten als je je niet met het getoonde progamma kunt verenigen, hoef je een site niet te bezoeken. Uiteraard op voorwaarde dat mensen die dit niet willen ook daadwerkelijk anoniem kunnen blijven. Er kan niet genoeg ruchtbaarheid aan worden gegeven. Hadden wij zelf maar eerder kennis genomen van de genoemde fenomenen. Maar ook in ons dorp was stilzwijgen hieromtrent troef, hoewel bekend was welke problemen er op dit gebied waren en konden zijn.Ga door op de ingeslagen weg.beste vereniging Wat nu?
Het is sind ongeveer 4 jaar dat ik jullie organisatie ontdekt heb.
Ik ben een mens met Hechtingstoornis.
Laat in hemelsnaam dit forum blijven bestaan; het is de enige weg om op een opbouwende manier over mijn gevoelens te praten met mensen die er iets van af weten, ik heb opgeroepen om te praten eindelijk begint er beweging te komen in de vast geroeste mentaliteit van het verdrukken van psychiatrische aandoeningen; het is niet fout om over zulke zaken te praten. We komen er samen uit, als dit forum verdwijnt zal deze poort opnieuw gesloten worden!
Psychiatrie moet bespreekbaar worden!!!!!
Naar een psychiater gaan is geen schande !!!!!
Hopend op de goede afloop en dat er maar veel beweging komt dan wordt er misschien nagedacht over de huidige houding van onze leefgemeenschap.
Denis Waar er liefde is en begrip voor elkaar, is een wegBlijkt dat een paar geadopteerden zich in de kenmerken van hechtingsstoornis herkennen en dit een inbreuk vinden op hun privacy! Alsof de kenmerken van kanker op het internet zetten een inbreuk op de privacy is van alle kankerpatrienten. Waar gaan we naar toe als dit niet meer mag. Hoeveel duizende ouders (en zelfs geadopteerden) hebben geen baat gevonden met het bestaan van deze site over hechtingsstoornis.
Als deze site niet mag, moeten dan ook alle boeken uit de handel genomen worden of andere sites van het internet gehaald worden? Dat gaat toch al te ver!Ik kom pas thuis, wanneer ik geconfronteerd word met mijn "eigen-ik". Het doet dus deugd te weten wie ik ben. Ik consulteer deze pagina's op vrijwillige basis, temeer om "thuis te komen in mezelf". Oef! Ik word herkend in de maatschappij... er is dus hoop dat "iemand" mij zal begrijpen, wanneer hij dit wil lezen. Of iemand de juiste bedoeling heeft met deze info, blijft voor eeuwig een raadsel, zoals ons bodemloos-zijn voor eeuwig is. Wij leven ook maar éénmaal en ik wens daar toch het beste van te maken in periodes waarin ik het niet helemaal meer zie zitten.
Dus: laat die pagina's maar staan en zet die vzw maar verder, voor allen die daar baat bij kunnen hebben. Zoniet: verdwijnen wij van de aardbol, omdat niemand ons begrijpt! Wij hebben een ongekende persoonlijkheid. Is het al niet erg genoeg, dat wij ons bodemloos voelen.... Ik wil ook bodemloos behandeld worden... maak dit bekend!Ik ben sterk gekant tegen het verbieden van de verspreiding van belangrijke informatie over (alle voorkomende) emotionele stoornissen. Het zijn net de mensen die dergelijke specifieke problemen wensen te ontkennen, die er het sterkst betrokken bij zijn en met deze informatie in feite het meest gebaat kunnen worden, mits zij zich ervoor open stellen. Ik vind alle relevante en nuttige informatie waardevol, ook wanneer die voor mij kwetsend, confronterend of beangstigend kan zijn. Het verspreiden ervan moet toegelaten worden, zolang er geen persoonlijke verhalen en details misbruikt worden, wat in deze situatie absoluut niet het geval lijkt.
Vanwege een jonge, geadopteerde vrouw met enige ervaring inzake hechting en hechtingsproblemen.Integendeel, deze problematiek verdient best wat meer aandacht.Als je zelf geadopteerd ben en je niet kunt vinden in de 'klachten' van de hechtingsstoornis of bodemloosheid is dat alleen maar fijn. Probeer dan alleen in je achterhoofd te houden dat het voor een ander heel anders kan voelen. En dit een manier kan zijn om die mensen daarbij te ondersteunen.
Voel je zelf vooral niet aangesprokenAlleen door de erkenning van de realiteit kunnen organisaties zoals WatNu? zowel geadopteerden als hun omgeving helpen. Hoe kan je daar tegen zijn?! "Wat Nu?" is een steun voor ouders van kinderen met een hechtingsstoornis. Persoonlijk heeft het me meer dan 1,5 jaar gekost om uiteindelijk iets te vinden dat te maken had met borderline in België, ik vind dat er in België heel weinig is voor mensen met soortgelijke stoornissen - waarom zou er sprake zijn van een inbreuk op privacy, er worden geen namen genoemd... Moeten dan alle slachtoffers van incest of verkrachting ook zwijgen omdat spreken een inbreuk van privacy is? Neen! Dus vind ik dat hier dezelfde logica van toepassing is...
Maar wie ben ik om te spreken? Kayinternet is de manier om alles in op te zoeken!!! zolang er porno e.d. kan gevonden worden moet dit er zeker zijn.Iedereen die adopteert weet dat dit hen kan overkomen, gebeurt het je, dan is het zo belangrijk dat je ergens de bevestiging van je vermoedens kunt halen, je omgeving begrijpt het immers niet!C'est grâce à l'association "Wat Nu ?" et à son soutien, que l'association francophone PETALES a vu le jour !
WAT NU ? et PETALES (créée en Belgique francophone début 2001, en France en 2002 et au Québec depuis octobre 2003) se veulent un lieu d'écoute des parents en difficulté, un lieu de soutien et d'échange d'expériences. Elle rassemble des familles plus ou moins durement touchées par les problèmes d'attachement de leurs enfants adoptés (ou non).
Ces associations ressentent aussi le besoin d'informer, de sensibiliser, de conscientiser tous les acteurs et les intervenants touchant au domaine de l'enfance et de l'adoption.Juist door verenigingen als Wat Nu en zoals in Nederland LOGA, is er aandacht voor de problematiek, niet meer het wijzende vingertje naar de ouders. Juist dat geeft ze bestaansrecht.
Vrijheid van meningsuiting!!!!
Hans en collega's, ga door met jullie werk, het is de moeite waard.je kunt zowiezo al bijna nergens terecht voor informatie.ABSOLUUT NIET WEG ! WAT NU MOET BLIJVEN !Wat krijgen we nu? een invasie van aliens die het lastig hebben met openheid omtrent deze problematiek? Hoezo inbreken in de privacy? Je bent toch volledig vrij deze site al dan niet te raadplegen? Als Wat Nu ophoudt te bestaan is dat een kaakslag voor de mensen die er zich al jaren voor inzetten en met veel discretie en omzichtigheid deze problematiek aanpakken; wie er niet tegen kan, moet er zich maar buiten houden en niet meteen wild om zich heen schoppen: if you can't stand the heat, stay out of the kitchen.Als alleenstaande vader van drie kinderen waarvan een 21-jarige zoon met de officiële diagnose "borderline" , ben ik blij via deze organisatie en de degelijke informatie op deze pagina's toch nog een beetje steun te vinden . Van "professionele hulpverleners" weet ik uit eigen ondervinding- moet men weinig of niets verwachten. Ze hebben hem allemaal opgegeven. En dan sta je daar. Dan zeg je "Wat nu". Persoonlijk hebben wij aan Wat Nu veel en veel steun gehad. Zonder die inzichten had ons gezin het misschien niet eens gehaald. Wij hebben alles afgezocht om inzichten te krijgen en hulp, en we hebben alleen bij Wat Nu bruikbare hulp gevonden. Met een ontkenningsstrategie blijven de gezinnen (ouders en kinderen) in de kou.
Net zoals wij als ouders bij Wat Nu steun vonden vonden onze kinderen enorme steun bij de verenigingen van geadopteerden; en die ondervinden vreemd genoeg dezelfde tegenwerking.
Als je Wat Nu opdoekt en luistert naar die lobby's, dan zullen veel gezinnen in de kou blijven staan en zal er veel verdriet opgekropt blijven. Tenslotte worden de kinderen dan opnieuw slachtoffer omdat hun ouders te weinig inzicht hebben in de problematiek en de hulp die voorhanden is. En de ouders blijven alleen staan met hun (in ons geval) loodzware opdracht.
Bovendien heeft Wat Nu pionierswerk verricht op wereldvlak. Laat dat aub niet verloren gaan. In het buitenland zit men te wachten op deze inzichten, die wetenschappelijk getoetst zijn en eindelijk voor gewone leken bruikbaar. Door erover te spreken en te schrijven kunnen veel mensen geholpen worden !!! Het probleem doodzwijgen heeft geen enkele zin !!!Het is onvoorstelbaar dat mensen zo kleingeestig kunnen zijn. Als je niet wilt kijken, kijk dan niet. Net zoals je een TV af kunt zetten als je je niet met het getoonde progamma kunt verenigen, hoef je een site niet te bezoeken.
Er kan niet genoeg ruchtbaarheid aan worden gegeven. Hadden wij zelf maar eerder kennis genomen van de genoemde fenomenen, dan hadden wij onszelf en onze kinderen een hoop onnodige ellende bespaard.Gezien de anonimiteit die meestal gehandhaafd wordt door Wat Nu, zie ik de bedreiging voor de pricacy niet. Bovendien mogen die mensen die zo over deze vereniging denken, eens bedenken wat een inbreuk op de privacy het is wanneer zij onwaarheden gaan verkondigen over hun ouders/pleegouders/adoptieouders met soms heel zware gevolgen voor die volwassenen die nochtans niet anders dan hun best doen!
Mijn conclusie: niets van die mensen aantrekken: de waarheid kwetst nu eenmaal. Het is dankzij Wat Nu dat een heleboel mensen het blijven aankunnen om dagdagelijks de zorg te dragen voor ernstig emotioneel gehandicapten....Hebben zelf een dochter geadopteerd in het verleden. Als verenigingen als Wat Nu tijdig zouden hebben bestaan dan zou men de 'ziekte!!!' van hechtingsstoornis eerder gaan onderkennen hebben en toekomstige ouders beter hebben kunnen begeleiden zoals men dat nu stilaan tracht te doen. Over kanker praat men ook: niet om inbreuken te plegen op de privacy van mensen, doch wél om anderen in de toekomst te helpen.wat krijgen we nu? een invasie van aliens die het lastig hebben met openheid omtrent deze problematiek? hoezo inbreken in de privacy? je bent toch volledig vrij deze site al dan niet te raadplegen? als Wat Nu ophoudt te bestaan is dat een kaakslag voor de mensen die er zich al jaren voor inzetten en met veel discretie en omzichtigheid deze problematiek aanpakken; wie er niet tegen kan, moet er zich maar buiten houden en niet meteen wild om zich heen schoppen: if you can't stand the heat, stay out of the kitchen.Persoonlijk hebben wij aan Wat Nu veel en veel steun gehad. Zonder die inzichten had ons gezin het misschien niet eens gehaald. Wij hebben alles afgezocht om inzichten te krijgen en hulp, en we hebben alleen bij Wat Nu bruikbare hulp gevonden. Met een ontkenningsstrategie blijven de gezinnen (ouders en kinderen) in de kou.
Net zoals wij als ouders bij Wat Nu steun vonden vonden onze kinderen enorme steun bij de verenigingen van geadopteerden; en die ondervinden vreemd genoeg dezelfde tegenwerking.
Als je Wat Nu opdoekt en luistert naar die lobby's, dan zullen veel gezinnen in de kou blijven staan en zal er veel verdriet opgekropt blijven. Tenslotte worden de kinderen dan opnieuw slachtoffer omdat hun ouders te weinig inzicht hebben in de problematiek en de hulp die voorhanden is. En de ouders blijven alleen staan met hun (in ons geval) loodzware opdracht.
Bovendien heeft Wat Nu pionierswerk verricht op wereldvlak. Laat dat aub niet verloren gaan. In het buitenland zit men te wachten op deze inzichten, die wetenschappelijk getoetst zijn en eindelijk voor gewone leken bruikbaar. Gezien de anonimiteit die meestal gehandhaafd wordt door Wat Nu, zie ik de bedreiging voor de pricacy niet. Bovendien mogen die mensen die zo over deze vereniging denken, eens bedenken wat een inbreuk op de privacy het is wanneer zij onwaarheden gaan verkondigen over hun ouders/pleegouders/adoptieouders met soms heel zware gevolgen voor die volwassenen die nochtans niet anders dan hun best doen!
Mijn conclusie: niets van die mensen aantrekken: de waarheid kwetst nu eenmaal. Het is dankzij Wat Nu dat een heleboel mensen het blijven aankunnen om dagdagelijks de zorg te dragen voor ernstig emotioneel gehandicapten....Jullie site heeft een aantal dingen voor mij duidelijker gemaakt, waarvoor mijn dank.
Ik hoop dat jullie ermee doorgaan en wens jullie veel sterkte!Jullie site heeft mij veel informatie gegeven !
Veel succes en veel sterkte !
Doe zo verder !Mijn zoon is nu 32 jaar en na het lezen van deze pagina kom ik er pas achter mijn zoon hechting stoornis heeft. We hebben alle hulpverleners gehad, inclusief gezinstherapie want het lag aan de ouders volgens hun was het een normale vrolijke jongen. Wat we nu lezen klopt exact met wat we meegemaakt hebben.
Bedankt voor deze pagina!Ga door! MarianneIk ondervind nog elke dag steun bij al hetgeen door u en uw vereniging wordt geschreven over het probleem van bodemloosheid - ik heb twee stiefkinderen die er al de verschijnselen van hebben. Voor wie er nooit mee te maken heeft gehad blijft het toch een on-voorstelbaar fenomeen !
Nogmaals mijn dank om dit zware werk te willen doen.Hey iedereen,
ik wens liever anoniem te blijven.
Ik ben blij dat deze site bestaat, want ik weet wat het is om in het schuitje van die kinderen te zitten. Ik ben momenteel zelf opgenomen voor een hechtingsstoornis en ik dacht dat ik fameus aan het vooruitgaan was, maar ... daarstraks leek ik op hetzelfde punt te vallen dan daarvoor.
Geraak je er ooit uit? zet jullie onderzoek maar voort, want niet enkel adoptiekinderen maar ook probleemgezinnen brengen zulke kinderen voort!!! Ik heb er ook 2 in mijn kenissenkring en ben bang dat er meer en meer gaan zijn.
Succes
Het is goed dat er zoiets bestaat als Wat nu?, en het is zeker goed dat ze een site hebben. Voor vele mensen is dit een minder grote stap om eens een kijkje op te nemen (als ze problemen hebben met hun kinderen). Dit moet zeker blijven bestaan, de problemen zijn er en we moeten ze niet wegsteken anders kunnen de 'slachtoffers' nooit goed geholpen worden.
Studente maatschappelijk werkHun reactie kan ook een deel zijn van hun geaardheid... ze voelen zich gemakkelijker 'beschadigd' dan 'geholpen'. De website zoekt om te begrijpen en daarmee ook beter te kunnen helpen.
Zoeken naar fundamenten van leven en levenskwaliteit zou overheidsgeld moeten krijgen!hey, waar gaan we eigenlijk naar toe zeg, het is toch de bedoeling dat borderline bekend wordt zodat onze kinderen toch aanvaard worden door hun hanicap. ik was zelf blij dat ik de informatie las want had ik het gevoel dat ik er niet alleen voor stond dat er nog mensen zijn die het zelfde meemaken als wij. mensen die zich aan gevallen voelen is er in mijn ogen mensen die iets fout doen of het niet het niet aanvaarden dat zij of hun kind borderline heeft. ik weet heel goed dat het moeilijk aanvaarbaar is en dat je een gevoel van schuld en machteloosheid gevoel krijg maar ik put er moed uit en probeer verder te zoeken in de hoop dat wij toch iets dat het leefbaarder wordt tussen mijn zoon en ons gezin
groetjes Onze 12 jarige dochter zorgt voortdurend voor spanningen in ons gezin. Jarenlang hebben we gezocht naar wat er eigenlijk mis zou kunnen zijn met ons kind. Nergens konden we met ons probleem terecht, want niemand toonde begrip voor de situatie. Tot iemand van thuisbegeleiding KADANS ons voorzichtig vertelde dat het wel eens om een kind met hechtingsstoornissen kon gaan. Hier hadden we nog nooit van gehoord en gingen op zoek naar info op het net. Zo kwamen we bij jullie terecht. Wat een enorme opluchting! De herkenning van het probleem is zó groot. "Ons kind is hechtingsgestoord." Nochtans is het ons eigen biologische kind, geen adoptiekind. Ze werd geboren met gezondheidsproblemen die jaren aansleepten maar nu gelukkig van de baan zijn. Daardoor heeft ze waarschijnlijk het belangrijke veiligheidsgevoel in de eerste levensjaren gemist en zijn zo de problemen ontstaan.
Eindelijk hebben we nu een duidelijk zicht op het probleem. Dat maakt het ons gemakkelijker om met ons kind om te gaan.
Proficiat aan deze organisatie. Hoi,
Ik ben een meisje van 17 en ik ben een tijdje bevriend geweest met een jongen met hechtingsstoornissen. Echt niet lang, ik ken hem maar 8 maanden en een paar maanden geleden is onze vriendschap kapot gegaan, omdat ik hem erop wees dat hij enkel vluchtige vriendschappen had en in mijn ogen de mensen tè vlug als vriend beschouwde. Hij verweet me dat ik associaal was. Een paar dagen geleden vroeg mijn moeder waar hij bleef (hij kwam regelmatig hier over de vloer) en toen heb ik haar alles verteld. Ze zei me dat ze vond dat hij kenmerken had van een bodemloos kind. Na het kijken op deze site, heeft hij inderdaad wat kenmerken van een bodemloos kind. Ik heb er een vriendin van hem bijgehaald (we waren de enige twee die hem niet zagen als een vrolijke, uitbundige kerel), maar ze wil er niets van weten, ze vindt dat ik sterk overdrijf. Daarbij heeft ze besloten om de vriendschap tussen hen af te sluiten, wat ik wel begrijp, want hij sleurt je gewoon de dieperik in. Ook zijn wij niet stabiel genoeg om hem te kunnen helpen. Ik zou het zo graag willen - maar ik weet niet hoe...
Danku voor deze site, om de één of andere reden voel ik me er beter door.
Groetjes,La meilleure description de tout ce que nous vivons au quotidien avec nos 2 fils adoptifs de 13 et 14 ans.Zolang de VZW zich er toe bindt om zich te houden aan de gangbare normen en regels rond het respecteren van de privacy, maakt men zich niet schuldig aan het schenden ervan. Het bespreekbaar maken van een problematiek is geen inbreuk op deze regel. Dat personen zich hierin herkennen of dit herkennen bij mensen om wie ze geven, is een heel andere zaak. Het kan voor andere mensen net een grote steun betekenen.
"Hechtingsstoornis" is een belangrijke problematiek en onderkenning ervan is heel belangrijk, zeker naar herstel. Daarvoor is het nuttig dat men informatie kan uitwisselen en over het fenomeen gepraat kan worden.
Laat ons er aub er geen TABOE van maken. Dit dient niemand, zeker niet de personen in kwestie. Trouwens hechtingsstoornis wordt binnen de psychologie als een belangrijke stoornis gezien. Wetenschappers hebben al veelvuldig onderzoek verricht naar hechting en het belang van een voldoende goede hechting (Bowlby, Ainsworth, Stern,...)
Met vriendelijke en verdraagzame groeten Ik vind juist dat het goed is dat er zulke sites bestaan. Ik ben nu een student die op zoek is naar informatie, maar het helpt waarschijnlijk ook heel veel mensen een eerste stap te zetten naar de hulp die ze misschien nodig hebben. Dat vind ik het belangrijkste!! Prima site met duidelijke informatie. als ouder van zowel adoptie- als biologische kinderen heb ik al sinds jaren veel steun gehad aan deze site. Kennis, begrijpen hoe sommige kinderen de wereld benaderen omdat niemand hen in hun beginjaren de juiste steun heeft kunnen geven, is belangrijk. Wij hebben hierdoor vermeden dat één van onze kinderen moest geplaatst worden. We zijn er nog altijd blij mee ondanks de dagelijkse moeilijkheden. |
|