Update: 21 mei 2006

TIPS VOOR DE HULPVERLENER

  • Het is belangrijk dat u met een open opstelling naar de alarmsignalen van de ouders luistert.

  • De ouders hebben recht op erkenning voor de uitputtingsslag die aan de hulpvraag vooraf ging. Het feit dat zij in de eerste fase eventjes, soms voor maanden, 'uitgeteld' zijn (na hoeveel jaren ellende?) mag geen reden zijn om hen dan ook maar verder 'buiten spel' te zetten. Het feit dat zij geregeld nood hebben aan 'stoom aflaten' doet niets af van hun liefde voor het kind dat de druk op de ketel houdt. Zij hebben tijd nodig om inzicht te verwerven in de problematiek van hun kind, om hun verwachtingen dienovereenkomstig bij te stellen en met de consequenties daarvan te leren leven. Zij verwachten dat hun draaglast serieus wordt genomen en dat hun kind wordt geholpen.

  • Probleemgedrag bij kinderen behoeft ernstige aandacht. Dat betekent dat men zich zeker niet mag tevreden stellen met wat een kind vertelt, maar ook andere gegevens, zoals die van de ouders, in de diagnose moet betrekken, zoals: hoe komt het kind over, hoe praat het, hoe is het thuis, op school, enz.

  • Therapeutische begeleiding gebeurt steeds in samenspraak met de ouders en bij steeds in hun aanwezigheid: er moet immers een (nieuwe) band opgebouwd worden met de ouders, niet met de hulpverlener.

  • Maar al te vaak beschouwen hulpverleners het kind, eens geplaatst in hun instelling, als hun "eigendom". Er worden maatregelen genomen zonder eerst de ouders te raadplegen! Vergeet niet dat de ouders ten allen tijde ouder blijven en verantwoordelijk blijven voor het kind en niet de hulpverlener!

  • Probeer nooit eerst het vertrouwen te winnen van het kind. Wanneer U denkt het vertrouwen gewonnen te hebben valt U in één van de vele valkuilen die alle hechtingsgestoorde kinderen graven voor hen die hen te dicht willen benaderen. U staat dan nog verder van het kind af dan vóór U er aan begon!

  • Hou er rekening mee dat U door het kind (mis-) gebruikt wordt als wapen tegen de ouders.

  • Stel als hulpverlener de ouders de vraag hoe ze dit zolang hebben kunnen volhouden, laat de ouders horen dat hun draaglast wordt erkend en begrepen.

  • Wees vooral eerlijk tegenover de ouders. Een ernstig hechtingsgestoord kind is "niet te genezen". U kan het leven alleen maar wat leefbaarder proberen te maken.

  • Probeer niet als hulpverlener de positie van "betere ouder" tegenover het kind in te nemen. Het kind zal er alles aan doen om u te laten voelen dat u ook niet beter bent. (alleen de - onbekende - bio-ouder is de beste)

  • Ga niet wat "aanmodderen" als U niet 100% weet hoe U hechtingsstoornis moet aanpakken. Zo gaat er al te veel kostbare tijd verloren. Dit is werk voor specialisten!

  • Een hechtingsgestoord kind is bijna per definitie niet gemotiveerd voor een behandeling of een opname. Het is nauwelijks of niet in staat tot het ontwikkelen van enig reflecterend vermogen. Het heeft weinig of geen inzicht in de eigen problematiek en zal geneigd zijn de oorzaken en de 'schuld' voor de problemen voortdurend te zoeken buiten zichzelf, zoals meestal het geval is bij een zich ontwikkelende psychopathie.
  •  90% van de fictieve beschuldigingen van incest worden geuit nadat de hechtingsgestoorde op één of andere manier in aanraking is geweest met een therapeut: "de waarheid doet er niet toe maar het gaat om de pijn die het kind voelt".(sic) Het betrokken kind is echter meestal rond de 30 jaar! (Zie Werkgroep Fictieve Herinneringen.)
  • Recent onderzoek heeft aangetoond, via scans van de hersenen, dat een hechtingsgestoord kind vaak aantoonbare, meetbare, hersen- afwijkingen heeft. Dit wil zeggen dat een nieuwe aanpak van hechtingsstoornissen nodig zal zijn. (Dr. P.Adriaenssens, Dr. C. Lafosse, Dr. Bruce Perry)

    <©> Wat Nu? vzw
    Alle rechten zijn voorbehouden aan Wat Nu? vzw
    Niets van deze pagina mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enige andere manier, zonder voorafgaande toestemming van de auteur. Voor het overnemen van gedeelte(n) van deze pagina in bloemlezingen, readers en andere compilatie- of andere werken, in welke vorm dan ook, dient men zich tot Wat Nu? vzw te wenden.