Kinderen met hechtingsstoornis hebben (meestal) een goede intelligentie, maar dit komt niet tot uiting in de schoolresultaten. Uit deze resultaten blijkt dat de kinderen:

	Weinig taalbegrip hebben
	Een slecht ruimtelijk inzicht hebben; vaak problemen met hoofdrekenen, moeilijk kunnen abstraheren, vaak zwak in reductiesommen
	Bij aardrijkskunde een goed algemeen inzicht hebben, maar zwak zijn in topografie
	Een slecht woordbeeld hebben, moeite met spelling
	Moeite hebben met abstracte begrippen
	De leerstof fragmentarisch opnemen waardoor ze groeiende hiaten in de schoolse kennis hebben
	De behandelde stof goed bij moeten blijven houden zodat er een duidelijke structuur in de leerstof zit en de stof hedendaags blijft
	Weinig of geen frustratietolerantie hebben
	Een wisselvallige inzet hebben
	Geen inzicht hebben in tijdsverloop, waardoor ze moeite hebben met het maken van planningen
	Een geringe taakspanning hebben
	Soms schijndomheid hebben, wat vaak voortkomt uit faalangst
	Problemen met tijd en ruimte hebben

Kinderen met hechtingsstoornis hebben vaak een uitstekend taalgevoel en kunnen zich verbaal goed uiten.